Nog 75 dagen en dan gaan we weer een nieuw jaar in. 75 dagen. Het lijkt nog behoorlijk lang. 75 dagen die steeds korter worden. Dagen waarin we steeds meer de warmte en gezelligheid binnenshuis opzoeken. Het getal 75 staat blijkbaar voor inspiratie, creatieve expressie en sociale interactie. Voor mij een mooi moment om door te pakken met wat ik al vanaf de start van mijn praktijk van plan ben; Bloggen! Dat wordt mijn manier om mijn creatieve expressie te laten zien. Ik moet daarbij wel toegeven dat ik het hartstikke spannend vind. En dat niet alleen. Mijn onzekerheid heeft ervoor gezorgd dat ik de veilige weg koos om er maar niet aan te beginnen.

Onzekerheid. Wie kent het niet? Ik ben ervan overtuigd dat iedereen wel eens met dit vervelende gevoel kampt. Het is iets waar we niet mee geboren zijn, maar dat ergens in ons leven aangeleerd is. Ergens in je leven heb je deuken opgelopen, ben je gekwetst, ben je iets of iemand verloren, of zijn er andere dingen gebeurd waardoor je een bepaalde vorm van angst gekregen hebt. De angst ligt vaak ten grondslag aan onzekerheid in je latere leven. Vragen als: ‘Kan ik dat wel? Wat zullen anderen van me denken? Wat als het mislukt? Hoe zal de toekomst gaan zonder…’ De één zal er gemakkelijker mee omgaan dan de ander. Toch kan onzekerheid een behoorlijke last zijn. Het goede nieuws is, dat iets wat aangeleerd is ook weer afgeleerd kan worden. Daarom begin ik vandaag met een goed voornemen voor de rest van de 75 dagen van dit jaar (en de jaren die hopelijk mogen volgen) en stap ik uit mijn comfortzone door blogs te gaan schrijven en publiceren.

Wat kan ik (én jij!) zelf doen aan onzekerheid?

Er zullen vast mensen zijn die vinden dat ik juist zeker overkom. Maar dat is die bekende buitenkant. Van binnen kan ik erg zenuwachtig zijn, hopend dat dit vervelende moment van onzekerheid maar gauw voorbij zal gaan. En ja, dat moment gaat voorbij. Dát besef maakt de onzekerheid al een stuk minder heftig. Gevoelens en gedachten komen en ze zullen ook altijd weer weggaan. Daardoor is het beter te verdragen. Daarnaast accepteer ik dat ik ook maar gewoon een mens ben en dus wel eens kamp met gevoelens van onzekerheid. Dat is een deel van mij als mens en het hoort bij mij. Ik ga er niet meer tegen vechten, maar kom er gewoon voor uit. Als een ander mij triggert door iets te zeggen waardoor ik mij onzeker voel, zal ik de ander niet veroordelen. Maar zie ik het als een spiegel die de ander mij voorhoudt. Zo kan ik ervan leren en groeien!

Wanneer ben jij onzeker? Weet je waar het vandaan komt? Heb je (verlies-) ervaringen opgedaan die je (o.a.) onzeker hebben gemaakt? Zou je hier graag eens mee aan de slag willen gaan om dit te onderzoeken? En belangrijker nog: wil jij je zekerder voelen? Ik kijk graag met je mee. Neem gerust contact met me op.